ទិដ្ឋធម្មិកត្ថប្រយោជន៍ The Benefit in The Present

ការអត់ធ្មត់ ឬធម៌ខន្តី សំដៅដល់ការអំណត់ អត់ឱន សេចក្តីអត់ធន់ អត់ទ្រាំនូវកំហឹង និងអត់ធ្មត់នឹងទុក្ខកង្វល់ជាដើម។

Buddhist Economics

អប្បមាទោ អមតំ បទំ សេចក្ដីមិនប្រមាទ ជាផ្លូវនៃសេចក្ដី មិនស្លាប់។

អប្បមាទោ អមតំ បទំ សេចក្ដីមិនប្រមាទ ជាផ្លូវនៃសេចក្ដី
មិនស្លាប់។

ពុទ្ធឱវាទអំពីទាន

ចំណងជើង៖​ ធម្មទាន៖ ពុទ្ធឱវាទអំពីទាន
ការធ្វើឲ្យមានកើតជាប្រយោជន៍ទៅដល់សង្គម គឺជាកាតព្វកិច្ចរបស់មនុស្សគ្រប់រូប

អភ័យទាន

អភ័យទាន ការអោយការអត់ទោស,លើកលែងទោស,អត់អោនឱ្យគ្នាទៅវិញទៅមក,

សទ្ធម្មប្បតិរូបកសូត្រ

 

🍂(ធម៌ដែលស្រដៀងនឹងព្រះសទ្ធម្ម ឬ ធម៌ប្លម)🍂 

     សម័យមួយ ព្រះមានព្រះភាគទ្រង់គង់នៅវត្តជេតពន របស់អនាថបិណ្ឌិកសេដ្ឋី ជិតក្រុងសាវត្ថី ។

បាតិមោក្ខសំវរសីល

បាតិមោក្ខសំវរសីល អនុសាសន៨ យ៉ាង ពាក្យប្រៀនប្រដៅចំពោះភិក្ខុ ដែលបានឧបសម្បទាថ្មីៗ ក្នុងពេលជាលំដាប់បន្ទាប់អំពីកម្មវាចាមក ដើម្បីឲ្យដឹងបណ្ដើរជាការបណ្ដោះ អាសន្ន ហៅថា អនុសាសនៈ មាន៨ យ៉ាងគឺ និស្ស័យ៤ អករណីយកិច្ច៤។ បច្ច័យជាគ្រឿងអាស្រ័យរបស់បព្វជិត ហៅថា និស្ស័យ មាន ៤យ៉ាងគឺ 

ឧត្តរិមនុស្សធម្មនោះ គឺសំដៅយក

 

១. ឈាន (គុណជាតសំរាប់ដុតបង់នូវកិលេស)បានខាង បឋមជ្ឈាន ទុតិយជ្ឈាន តតិយជ្ឈាន

ចតុត្ថជ្ឈាន។

២. វិមោក្ខ (គុណធម៌ដែលផុតស្រឡះចាករាគៈជាដើម)បានខាង សុញ្ញតវិមោក្ខអនិមិត្តវិមោក្ខ អប្បណិហិតវិមោក្ខ។

ថ្ងៃនេះនៅក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនា

ថ្ងៃនេះនៅក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនា

[...] កាលពី ៤៨៤ ឆ្នាំមុនគ.ស. ចំថ្ងៃ ១៥កើត ខែកត្តិក គឺជាថ្ងៃដែលព្រះសារីបុត្រ អគ្គសាវ័កស្ដាំរបស់ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធ លោកចូលបរិនិព្វាន នៅស្រុកនាលកៈ ឬនាលន្ទា ដែនមគធៈ នគររាជគ្រឹះ ដែលជារឿងសោកសៅជាទីបំផុតរបស់សិស្សគណលោក ដែលមិនទាន់បានអរហត្ត។

សូមជូននូវសាច់រឿងសង្ខេបនាថ្ងៃដែលលោកបរិនិព្វាននោះដូចតទៅ៖

[...] សម័យមួយ ព្រះ​សារីបុត្រគង់ចូល​សមាបត្តិ។ លុះ​លោក​ចេញ​ពី​សមាបត្ត​ហើយ ក៏​គិត​ថា ជា​

កំណត់ដឹងនូវអាយតនៈនិងការបដិបត្តិក្នុងទ្វារវិថីចិត្ត

 

ឆឆក្កសូត្រ ទី៦

[កំណត់ដឹងនូវអាយតនៈនិងការបដិបត្តិក្នុងទ្វារវិថីចិត្ត][វដ្តៈនេះយេីងមិនត្រូវរត់គេចទេ វដ្តៈនេះយេីងត្រូវបដិបត្តិដេីម្បីរត់ចេញ ព្រេាះធម៌បច្ចុប្បន្នមិនមែនជាព្រះនិពា្វន]

ឥមានិ បញ្ច សិក្ខាបទានិ Imāni pañca sikkhā-padāni: សិក្ខាបទទាំងឡាយ ៥ នេះ

 

នមោ តស្ស ភគវតោ អរហតោ សម្មាសម្ពុទ្ធស្ស។

 

នមោ តស្ស ភគវតោ អរហតោ សម្មាសម្ពុទ្ធស្ស។

ប្រែលោតសព្ទ

រួមគ្នាបំបាត់អំពើហឹង្សា

 

” ន តេន អរិយោ ហោតិ      យេន បាណានិ ហឹសតិ

អហឹសា សព្វបាណានំ​​​​​​​​​​​​​​​       ​​​              អរិយោតិ បវុច្ចតិ

ធម្មធាតុសម្រាប់ផ្សំឲ្យជីវិតថ្លៃថ្នូរ

កម្មំ    វិជ្ជា   ច  ធម្មោ  ច         សីលំ    ជីវិតមុត្តមំ

ឯតេន   មច្ចា    សិជ្ឈន្តិ          ន  គោតេន  ធនេន  វា

ប្រែថា ៖ មនុស្សទាំងឡាយរមែងបរិសុទ្ធបាន​ដោយការងារដែលខ្លួនធ្វើ​ត្រូវ,

គារវបុគ្គល ១០ជំពូក

 

គួរអភិវឌ្ឍខ្លួនចំណុចណា ?

មនុស្សយើង តាមទ្រឹស្ដីពុទ្ធសាសនាកើតឡើងពីធាតុទាំង ៤ គឺ ទឹក ដី ភ្លើង ខ្យល់ ដែលធាតុ​ទាំងនេះសុទ្ធតែជាធាតុមិនដឹង (អវិជ្ជា) ។ ដូចនេះ ដរាបណាមនុស្សមិនមានការអភិវឌ្ឍន៍ ដរាបនោះ មនុស្សនៅតែល្ងង់ មិនមានការ​ ចំរើន ។ អ៊ីចឹង មនុស្សយើងចាំបាច់ត្រូវតែមាន​ការអភិវឌ្ឍន៍ខ្លួនឲ្យបានល្អ ។ចំពោះការអភិវឌ្ឍខ្លួន

វិជ្ជា និងចរិយា

 

ការរៀនបានផលត្រឹមតែចេះដឹង មិនហួសពីចេះដឹងទៅទៀតទេ ។ រៀនទៅចេះតែប៉ុណ្ណោះ​អ្នករៀនចេះដឹងហើយ ទោះក្មេងក្ដីទោះចាស់ក្ដី

ទម្លាប់ល្អសុខភាពល្អ

 

អត្ថបទខាងក្រោមនេះ​អាត្មាភាពមិនបានចាំថាដកស្រង់ចេញពីប្រភពណាទេ​ដូច្នេះសូម

ទោស​និងសូមអរគុណផងចំពោះម្វាស់អត្ថបទ។

ផ្ចាញ់សត្រូវ