អប្បមាទោ អមតំ បទំ សេចក្ដីមិនប្រមាទ ជាផ្លូវនៃសេចក្ដី
មិនស្លាប់។
គឺការមិននៅប្រាសចាកសតិ។ សេចក្ដីមិនប្រមាទ ជាឫសគល់នៃ
កុសលធម៌ទាំងអស់ ជាទីប្រជុំចុះនៃកុសលធម៌ទាំងពួង ប្រៀបដូច
ជាស្នាមជើងដំរី ជាស្នាមជើងដ៏ធំ ជាទីប្រជុំចុះនៃព្រះពុទ្ធវចនៈក្នុង
៤៥ ព្រះវស្សាផងដែរ។
អមតំ បទំ សេចក្ដីមិនប្រមាទ ជាផ្លូវទៅដល់ព្រះនិព្វាន ជាទីបំផុតទុក្ខ។
ព្រះគាថាប្រារព្ធព្រះនាងសាមាវតី៖
*អប្បមាទោ អមតំ បទំ បមាទោ មច្ចុនោ បទំ
អប្បមត្តា ន មីយន្តិ យេ បមត្តា យថា មតា
ឯតំ វិសេសតោ ញត្វា អប្បមាទម្ហិ បណ្ឌិតា
អប្បមាទេ បមោទនិ្ត អរិយានំ គោចរេ រតា
តេ ឈាយិនោ សាតតិកា និច្ចំ ទឡ្ហបរក្កមា
ផុសន្តិ ធីរា និព្វានំ យោគក្ខេមំ អនុត្តរំ។
-សេចក្ដីមិនប្រមាទជាផ្លូវនៃសេចក្ដីមិនស្លាប់ សេចក្ដីប្រមាទ
ជាផ្លូវនៃសេចក្ដីស្លាប់ ជនទាំងឡាយ ដែលមិនប្រមាទហើយ
ឈ្មោះថាមិនស្លាប់ ជនទាំងឡាយដែលប្រមាទហើយ ទុកដូច
ជាមនុស្សស្លាប់ទៅហើយ។ ពួកបណ្ឌិតបានជ្រាបនូវដំណើរ
នេះ ដោយប្លែកគ្នា(ទើបឋិតនៅ) ក្នុងសេចក្ដីមិនប្រមាទ រីករាយ
ក្នុងសេចក្ដីមិនប្រមាទ បណ្ឌិតទាំងនោះ ជាអ្នកត្រេកអរក្នុងធម៌
ជាទីគោចរនៃព្រះអរិយបុគ្គលទាំងឡាយ។ បណ្ឌិតអ្នកមិនប្រមាទ
ទាំងនោះ មានការពិនិត្យជាប្រក្រតី មានព្យាយាមជាប់តគ្នា មាន
សេចក្ដីប្រឹងប្រែងមាំមួនជានិច្ច ជាអ្នកមានប្រាជ្ញា តែពាល់ត្រូវ
នូវព្រះនិព្វានជាទីក្សេមក្សាន្តចាកយោគៈ ជាធម្មគុណដ៏ប្រសើរ
បំផុត។
---------------------------------------------------------------------
ស្រង់ពីសៀវភៅ ព្រះពុទ្ធភាសិត (ប៊ុត សាវង្ស)
No comments:
Post a Comment