ក្នុងភាសាសៀម មានអក្សរពីរដែលពេលខ្លះមិនអានចេញសម្លេង គឺ អ និង ហ ដែលគេឲ្យឈ្មោះថា អក្សរនាំ ។
ចំនែកក្នុងភាសាជាតិខ្មែរយើងវិញក៏មានរបៀបហ្នឹងដែរ គឺ អ និង ហ ដូចគ្នា ដែលមានពេល ខ្លះមិនអានចេញសម្លេងទេ ។
ឧទាហរណ៍ ៖
ក្នុងភាសាសៀម មានអក្សរពីរដែលពេលខ្លះមិនអានចេញសម្លេង គឺ អ និង ហ ដែលគេឲ្យឈ្មោះថា អក្សរនាំ ។
ចំនែកក្នុងភាសាជាតិខ្មែរយើងវិញក៏មានរបៀបហ្នឹងដែរ គឺ អ និង ហ ដូចគ្នា ដែលមានពេល ខ្លះមិនអានចេញសម្លេងទេ ។
ឧទាហរណ៍ ៖
មានពាក្យពីរម៉ាត់ដែលខ្មែរយើងតែងបញ្ចេញសម្លេងផ្សេងគ្នា និងឲ្យនិយមន័យផ្សេងគ្នា ។ អ្នកណាដែលបញ្ចេញសម្លេងថា “មនុស្ស” គេតែងថា អ្នកនោះជាអ្នកបានទទួលការសិក្សា ។ បើអ្នកណាបញ្ចេញសម្លេងថា “មនឹស្ស” គេថាអ្នកនោះសម្រែ ឬគ្មានការសិក្សា ។ ចុះតើ