
ព្រះពុទ្ធឱវាទបីប្រការ | ទុកជាសាសនាព្រះជិនស្រី | |
ប្រដៅសត្វលោកទាំងប្រុសស្រី | បានសុខសួស្តីដូចប្រាថ្នា | ។ |
ទីមួយហាមសាងអំពើរបាប | លាមកឆ្អេះឆ្អាបគ្រប់អាត្មា | |
ដូចជនជាប់គុកគួររអា | បានមានផល្លាគួរស្មាលា | ។ |
កុំសាងអាក្រក់នាំក្តីទុក្ខ | បាបជាជង្រុកកម្មវេរា | |
បីដូចស្រមោលយើងគ្រប់គ្នា | តាមគ្រប់វេលាទាំងយប់ថ្ងៃ | ។ |
ទីពីរត្រូវសាងអំពើល្អ | កុសលបវរអចិន្ត្រៃយ៍ | |
សន្តោសសង្គ្រោះអធ្យាស្រ័យ | ការមានតម្លៃត្រូវខ្ញីឃ្មាត | ។ |
សាងល្អជាថ្នូរដូរយកសុខ | ជាស្បៀងកប់ទុកកុំរវាត | |
ជាតិនេះជាតិក្រោយគ្មានទុក្ខបៀត | បុណ្យជួយគ្រប់ជាតិដល់និពាន | ។ |
ទីបីអប់រំទូន្មានចិត្ត | ឱ្យល្អប្រណីតមិនបំពាន | |
កុំល្មោភចង់បានមិនខ្មាសអៀន | សន្តោសត្រូវរៀនមានមេត្តា | ។ |
ចិត្តជាប្រមុខជាប្រធាន | ទប់ចិត្តទើបមានក្តីសុខា | |
កុំបីភ្លើតភ្លើនក្នុងទោសា | ពាលាមោហាអបាយមុខ | ។ |
ឱវាទទាំងបីត្រូវចងចាំ | ធ្វើតាមបណ្តាំព្រះផ្តាំទុក | |
គ្រប់ពេលវេលាជាត្រីមុខ | យើងពិតបានសុខសាន្តរៀងអើយ | |
ដោយ ភិក្ខុ វ៉ង់ សុភស្ត ខ្ញុំបាទ ឈន់ សុទ្ធិពង្ស បានទទួលការអនុញ្ញាតឱ្យផ្សាយបទកំណាព្យនេះពីព្រះតេជគុណ ហើយ |
No comments:
Post a Comment