នៅ ប៉ុន្មាន ឆ្នាំចុងក្រោយនេះ យើងឃើញថា គេហទំព័រ សៀវភៅ និង ឯកសារជាភាសាខ្មែរមានការីកចម្រើនគួរឲ្យកត់សម្គាល់ ដែលនេះជាសញ្ញាវិជ្ជមានមួយសម្រាប់ប្រជាជាតិយើងទាំងមូល។ ប៉ុន្តែអ្វីដែលយើងមិនគួរមើលរំលងនោះគឺបញ្ហាកំហុសអក្ខរាវិរុទ្ធ និងការប្រើប្រាស់ពាក្យ ដែលតែងតែកើតមានជាញយៗ ដែលវាអាចបង្កឲ្យមានផលប៉ះពាល់ អវិជ្ជមានទៅថ្ងៃអនាគត។ រាជរដ្ឋាភិបាលនៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា ក៏បានគិតគូរ និងបានបង្កើតគណៈកម្មាធិការជាតិភាសាខ្មែរ ក្នុងគោលបំណងដោះស្រាយវិបត្តិភាសាខ្មែរ ដើម្បីស្វែងរកឯកភាពជូនភាសាជាតិយើង។ដើម្បី រួមចំណែកអភិវឌ្ឍភាសាខ្មែរ ថ្ងៃនេះ “គំនិត” សូមលើកយកកំហុសនៃការសរសេរមួយចំនួនដែលតែងតែកើតមាន នៅតាមបណ្តាគេហទំព័រ សៀវភៅ និងឯកសារផ្សេងៗមួយចំនួន មកធ្វើការចុះផ្សាយក្នុងគោលបំណងដើម្បីកាត់បន្ថយកំហុសទាំងនោះ និងកុំឲ្យមានការភ័ន្តច្រឡំបន្តទៅទៀត។១- ពាក្យទាំងអស់ត្រូវសរសេរដោយផ្អែកតាមវចនានុក្រមខ្មែរដែលចងក្រងដោយសម្តេចព្រះសង្ឃរាជ ជួនណាតយើង ឃើញថា ការសរសេរអត្ថបទមួយចំនួនគឺសរសេរឡើងដោយមិនបានគោរពតាម ក្រិតក្រមវចនានុក្រមខ្មែរនោះទេ។ អត្ថបទទាំងនោះគឺត្រូវបានសរសេរឡើងដោយប្រើប្រាស់ព្យាង្គរាយ ដែលខុសនឹងពាក្យដែលមាននៅក្នុងវចនានុក្រមខ្មែរដែលចងក្រងដោយសម្តេច ព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត។ ឧទាហរណ៍៖ សម្រស់ ចម្រៀង ចម្លើយ ចម្ងាយ សម្តី គេបែរជាសរសេរថា សំរស់ ចំរៀង ចំលើយ ចំងាយ និងសំដីជាដើម។ យោងតាមសេក្តីប្រកាសរបស់រាជបណ្ឌិតសភាកម្ពុជាបានសម្រេចថា រាល់ការសរសេរទាំងអស់ត្រូវអនុវត្តតាមវចនានុក្រមខ្មែររបស់សម្តេច ព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត ដែលបានបោះ ពុម្ភផ្សាយដោយពុទ្ធសាសនបណ្ឌិត្យគ្រាទី៥ ឆ្នាំ១៩៦៧ រួមទាំងអក្ខរាវិរុទ្ធដែលមានការឯកភាពពីគណៈកម្មាធិការជាតិភាសា ខ្មែរ។ ដូចនេះសង្ឃឹមថាសិស្សានុសិស្ស អ្នកនិព្ធ និងកវីទាំងអស់ នឹងធ្វើការសរសេរដោយប្រុងប្រយ័ត្នជាអតិបរិមា ដើម្បីកាត់បន្ថយរាល់កំហុសដែលអាចកើតមានឲ្យបានច្រើនបំផុតដែលអាច ធ្វើបាន។ ការធ្វើដូចនេះ នឹងធ្វើឲ្យភាសាខ្មែរយើងមានការរីកចម្រើនទៅមុខកាន់តែលឿន និងឆ្ពោះទៅរកឯកភាពភាសាជាតិកាន់តែឆាប់រហ័ស។២-ការយល់ច្រឡំរវាងយុគលពិន្ទុ ឬចុចពីរ នឹងស្រៈ ះមាន អត្ថបទដែលបានបោះពុម្ភជាច្រើន ដែលមានការភ័ន្តច្រឡំនៅក្នុងបញ្ហា(ការប្រើប្រាស់ស្រៈនិងសញ្ញា)នេះ។ មានអ្នកនិពន្ធ និងកវីមួយចំនួនតែងតែប្រើស្រៈ “ះ” ជំនួសដោយការប្រើប្រាស់យុគលពិន្ទុ។ តាមក្រិតក្រម យុគលពិន្ទុគឺគេប្រើនៅពេលដែលយើងចង់បានសូរ “អាក់” រីឯស្រៈ “ះ” ត្រូវបានគេប្រើនៅពេលដែលយើងចង់បានសូរ “អាស់”។ ប៉ុន្តែមានកំហុសមួយចំនួនដែលតែងតែកើតមានជារឿយៗ ដូចជាការសរសេរពាក្យថា រយៈ, ស្រៈ, ព្យញ្ជនៈ, លក្ខណៈ ទៅជា រយះ, ស្រះ, ព្យញ្ជនះ, លក្ខណះ ទៅវិញ។ ពាក្យទាំងនេះគឺមានន័យ ខុសគ្នាស្រឡះ ហើយជួនកាលគឺខុសតែម្តង។ ឧទាហរណ៍ រយៈ មានន័យថា សង្កាត់, ថ្នាក់, ភាគ, កម្រិត រីឯរយះ មានន័យថាបែករហែកញែកចេញពីគ្នា។ រីឯការអានទៀតសោតក៏មានភាពខុសគ្នាផងដែរ ដោយរយៈ គេអានថា”រយាក់” រីឯរយះ គេអានថា”រយាស់”។ សង្ឃឹមថា រាល់ការសរសេរទាំងអស់ត្រូវឆ្លងកាត់ នឹងមានការពិនិត្យឲ្យបានត្រឹមត្រូវ និងម៉តចត់ថាតើត្រូវប្រើយុគលពិន្ទុ ”ៈ” ឬក៏ស្រះ “ះ” ក្នុងការសរសេរ។៣-ការសេរសេរ “ឲ្យ” និង “ឱ្យ”យោងតាមវចនានុក្រមខ្មែររបស់សម្តេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត ការសរសេរ ពាក្យថាឱ្យជាព្យាង្គរាយ “អោយ” និង “ឱយ” មិនត្រូវបាន យល់ព្រមឲ្យប្រើឡើយ។ ប៉ុន្តែការសរសេរ “អោយ” និង “ឱយ” នៅតែឃើញកើតមានជាច្រើន។រីឯបញ្ហាមួយទៀតដែលមានការសរសេរថា “ឲ្យ” ដែលអានថា “អោយ”ដែរនោះ គឺនៅមាន មួយចំនួនសរសេរខុសទៅជា “ឲ” ដោយមិនបានសរសេរជាមួយនឹង “្យ”។សង្ឃឹម ថា ក្រោយពីបានអានអត្ថបទនេះរួចហើយ ប្រិយមិត្តដែលធ្លាប់សរសេរពាក្យខុសដោយអចេតនាឬចេតនាក្តី នឹងធ្វើការកែប្រែឲ្យបានត្រឹមត្រូវឡើងវិញទៅតាមក្បួនច្បាប់។ គំនិតមិនមែនជាអ្នកប្រាជ្ញខាងអក្សរសាស្ត្រអ្វីនោះទេ ហើយក៏មិនធានាថារាល់អត្ថបទដែលចុះផ្សាយនៅក្នុងគេហទំព័រនេះសុទ្ធ តែត្រឹមត្រូវ១០០%នោះដែរ ប៉ុន្តែគំនិតគ្រាន់តែចង់ចែករំលែកចំណេះដឹងបន្តិចបន្តួចដែលខ្លួន មាន មកចែកជូនប្រិយមិត្តអ្នកអាន ហើយខ្លួនគំនិតផ្ទាល់ក៏ខិតខំពង្រឹង និងកាត់បន្ថយកំហុសដែលកើតមានដោយអចេតនាក្នុងការសរសេរផងដែរ។ ប្រសិនបើគំនិតមានការកំហុសអក្ខរាវិរុទ្ធ និងពាក្យនៅត្រង់កន្លែងណានោះ សូមប្រិយមិត្តមេត្តាដាស់តឿន និងណែនាំផង ដើម្បីអក្សរសាស្ត្រជាតិយើងទាំងអស់គ្នា។ ប្រសិនបើប្រិយមិត្តមានចំណាប់អារម្មណ៍ចង់ដឹងបន្ថែមទៀត អំពីការប្រើប្រាស់ភាសាខ្មែឲ្យបានត្រឹមត្រូវនោះ ប្រិយមិត្តអាចចូលទៅកាន់គេហទំព័រគណៈកម្មាធិការភាសាជាតិតាម រយៈអាស័យដ្ឋាន http://khmergovernmentoffice.org/nckl/contects/print.php។Tags: ខ្មែរ, ព្យាង្ករាយ, ភាសាខ្មែរ, យុគលពិន្ទុពាក្យ ប្រើសម្រាប់បញ្ជាក់ប្រភេទពាក្យក្នុងវេយ្យាករណ៍ខ្មែរ មានការប្រើខុសៗគ្នាតាមសម័យកាល តាមអ្នកនិពន្ធ ។ ប្រការនេះ ខ្ញុំពុំធ្លាប់ចាប់អារម្មណ៍ទេ ស្រាប់តែថ្ងៃនេះ សុវិចិត្រ ធ្វើឲ្យខ្ញុំវង្វេងវង្វាន់ដូចមាន់ត្រូវមួយដំបង ។ លុះពិភាក្សាវែកញែកជាមួយ សុវិចិត្រមួយរយៈ ទើបអាចតោងឃើញហេតុពិតនៃការប្រើប្រាស់ពាក្យប្លែកគ្នា ដែលសំដៅលើន័យតែមួយ ។មើលសៀវភៅក្នុងទសវត្ស ៦០ របស់លោក ពូវ អ៊ុម និង លោក រ៉ាយប៉ុក ប្រើ និបាតសព្ទ សម្រាប់ជំនួស គុណកិរិយា, អាយតនិបាតសព្ទ ជំនួស ធ្នាក់ និង សន្ធានសព្ទ ជំនួស ឈ្នាប់ ។ ចំណែកក្នុងសៀវភៅរបស់លោក ឃឹន សុខ (២០០៧) លោកប្រើ ស្នៀត ជំនួស អាយតនិបាតសព្ទ និង ធ្នាក់ ប្រើ ចំណងជំនួស សន្ធានសព្ទ និង ឈ្នាប់ ។ដូច្នេះ ការប្រើប្រាស់ពាក្យក្នុងវេយ្យាករណ៍ខ្មែរខុសគ្នាទៅតាមអ្នកនិពន្ធ និងសម័យកាល ។ ប្រសិនបើលោកអ្នកអានជួបនឹងពាក្យទាំងអស់នេះ សូមកុំប្លែកក្នុងចិត្តឡើយ ។ដូច្នេះបើគេចេកប្រភេទពាក្យ គេអាចសរសេរជា ៖
- នាម
- គុណនាម
- សព្វនាម
- កិរិយាសព្ទ
- កិរិយាវិសេសន៍
- និបាតសព្ទ ឬ គុណកិរិយា
- អាយតនិបាតសព្ទ ឬ ធ្នាក់ ឬ ស្នៀត
- សន្ធានសព្ទ ឬ ឈ្នាប់ ឬ ចំណង
- បរិវាសព្ទ
- សំខ្យាសព្ទ
- ឧទានសព្ទ
No comments:
Post a Comment