ពាក្យ «ស្រែស»និង«ស្រែះ»មានសូរសព្ទដូចគ្នា តែអត្ថន័យផ្សេងគ្នា។ «ស្រែស»សំដៅលើ ស្រួយខ្លាំង។ ចំណែក«ស្រែះ»សំដៅលើ ចាក់ចេសប្រទាក់ឆ្វាក់ញឹកជាក្រឡាល្អិតៗ។
វចនានុក្រមសម្តេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាតបានពន្យល់ពាក្យ «ស្រែស»មានន័យថា ស្រួយខ្លាំង។
ឧទាហរណ៍៖ នំដំឡូងបារាំងស្រួយស្រែសគួរឲ្យចង់ញុំា។ ជាទូទៅ«ស្រែស»ប្រើរួមផ្សំជាមួយសម្ដី មានន័យថា សម្តីស្រួយស្រែស, សម្តីស្រួយច្បាស់លាស់។
ចំណែក«ស្រែះ»គឺសំដៅលើចាក់ចេសប្រទាក់ឆ្វាក់ញឹកជាក្រឡាល្អិតៗ។ ឧទាហរណ៍៖ ស្រែះសំពត់ធ្លុះ។ ម្យ៉ាងវិញទៀតពាក្យ«ស្រែះ»ជាឈ្មោះអាវ ឬកន្សែងជាដើម ដែលស្រែះជាក្រឡាល្អិតៗ មានដូចជា អាវស្រែះ , កន្សែងស្រែះ។ ចំពោះពាក្យ«ស្រែះ»នេះដែរ សម្រាប់សម្គាល់ឈ្មោះផ្សិតស្រែះដែលជាផ្សិតពុលដែលមិនអាចបរិភោគបាន៕
